آبگیری غذا با قرار دادن آن در هوای آزاد در یک روز آفتابی بدون هیچ گونه محافظتی در برابر حشرات، پرندگان و حیوانات، عملی است که به هزاران سال قبل برمی گردد، اما به دلایل بهداشتی، دیگر برای از دست دادن آب غذا به خصوص برای تندرو کردن توصیه نمی شود.
در حالی که ما می دانیم که مصریان باستان مواد غذایی را در آفتاب خشک می کردند، چیزی که نمی دانیم این است که ممکن است چند نفر به دلیل استانداردهای بهداشتی پایین احتمالی در آن زمان دچار بیماری های ناشی از غذا شده باشند.
خشک کردن خورشیدی همانطور که امروزه انجام می شود معمولاً شامل دستگاه هایی است که برای محافظت از غذا در برابر آفات و بهبود کارایی کم آبی با تمرکز جریان هوای گرم بر روی منطقه خشک کردن غذا ساخته می شوند.
با توسعه سیستم‌های شبکه الکتریکی در اوایل قرن بیستم، امکان آب‌گیری‌های برقی که وابسته به آب و هوا نبودند و می‌توانستند به طور مداوم در روز و شب کار کنند، به وجود آمد.
برخی از افراد، مانند کسانی که در مناطق دورافتاده‌تر هستند که برق اصلی در دسترس نیست، بنا به ضرورت از آبگیری خورشیدی استفاده می‌کنند، اما تعدادی از افراد بدون انتخاب از این روش استفاده می‌کنند.
آبگیرهای الکتریکی به دلیل مواد مورد استفاده و هزینه مدارهای الکتریکی گرانتر از آبگیرهای خورشیدی هستند که ممکن است دارای کنترل های آنالوگ نسبتاً ساده یا کنترل های دیجیتال قابل برنامه ریزی پیچیده تر و همه کاره باشند.
زمان‌های کم‌آبی در مقایسه با کم‌آبی خورشیدی به‌دلیل ماهیت مداوم فرآیند خشک‌کردن، به طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد و متناسب با توان واحد فن-هیتر و حجم جریان هوا است.
اگرچه هزینه اولیه آبگیری برقی ممکن است بسیار زیاد باشد، اما در دماهای پایین کار می کند، انرژی کمتری مصرف می کند و از نظر انرژی کارآمدتر از یک اجاق گاز است که آن را انتخاب بهتری نسبت به پول می کند.
بدیهی است که آبگیرهای خورشیدی فقط در ساعات روز کار می کنند و به هوای آفتابی وابسته هستند.
خشک کن های خورشیدی را می توان با هزینه نسبتا کم در خانه خریداری یا ساخت و طراحی ها از نظر کارایی و پیچیدگی متفاوت است.
آنها باید از مواد بادوام مانند چوب سخت ساخته شوند یا اینکه به مدت طولانی در معرض عناصر قرار می گیرند.
زمان ارسال: ژوئن-29-2022